![]() |
|
martes, 7. octubre 2003
Here come the warm jets
Javi
22:46h
Brian Eno ![]() Yo tengo un prejuicio sobre Brian Eno. Es ese señor que hace música para aeropuertos, ascensores, salas de espera de dentista, supemercados, el metro y otros lugares idóneos para practicar el noble arte de la lobotomía. Por eso, al escuchar por primera vez este artefacto, comprendí una vez más que no hay nada mejor que experimentar las cosas por uno mismo antes que repetir como un loro las opiniones de terceros, por mucha autoridad que tuvieran. Y es que sólo hacen falta dos segundos del primer tema para darte cuenta de que los tiros van por otro lado. “Needle’s in the camel’s eye” (prodigioso título de ecos bíblicos) saca la guitarra a pasear con energía y distorsión. Diantre, casi creo oir “I’m waiting for the man”. La letra suena bien, por cierto, pero parece que Eno estaba más contento con la sonoridad de las palabras que con su significado. A quién le importa qué dice. “The Paw Paw Negro Blowtorch” es digno del mismísimo Bowie, que por aquella época debería padecer la mutación de Ziggy Stardust. Efectos juguetones, melodías vocales encantadoramente crispadas, y un tono pop irresistible que no hace ascos a experimentar. Y enlaza perfectamente con el principio de una de las canciones más inimitables de la historia de la música popular: “Baby’s on fire”. La chica está ardiendo, mejor tiradla al agua. Con ese efecto que ubico más en una nave espacial que en cualquier ámbito terrenal, una poderosa percusión, una interpretación chulesca y una melodía sencilla, se crea el clima, que te clava a la cruz de los incrédulos con una guitarra a la vez potente como la de Satriani y dulce como la del buen Santana. No sé, escuchad el tema y ya me diréis con qué lo podéis comparar, ya veis que yo he fracasado. “Cindy tells me” es una canción que casi me atrevería a decir que tiene tema: mujeres que escogen vivir solas y que, en la confusión de su libertad, se vuelven vulgares y tal vez quieren recuperar todas aquellas cosas de las que habían dispuesto antes. Este tema casi podría haber ido a parar al “Transformer” de Lou Reed, pero Reed no juega. Y Eno sí: “Driving me backwards” empieza con un piano fantasmagórico, grave, y con Eno pegando unos gritos a lo Bowie que espantan. Un tema especialísimo, aunque no signifique nada. Tras la voz, se oyen disonancias, ruidos sin un origen claro, sin seguir una melodía precisa, inalcanzables y sugerentes como cuadros no figurativos. “On some faraway beach”, comparada con la anterior, es una canción de horario infantil, con una melodía de piano más accesible, acompañada de unos coros lejanos, tanto como los planes del protagonista de la canción sobre el momento de su muerte. ... Comment on 18/11/03 13:40, jo -la de verdad- añadió:
todo maestria... saludos!!! |
Online for 8546 days
Last update: 9/12/25 22:41 status
No estás registrado ... hazlo
menu
Menú degustación
Anécdotas poco útiles Anhelos poderosos Discos de cabecera El museo de Cheshire Literatura animada Mi tenis Mis películas favoritas Notas musicales search
calendar
recent updates
Repaso de autores comentados Post
actualizado, pendiente de incorporaciones. * ABREU, Andrea * ACHEBE, Chinua...
by Javi (9/12/25 22:41)
"Las gratitudes" [Marie] “¿Os habéis
preguntado alguna vez cuántas veces en la vida habéis dado...
by Javi (9/12/25 22:33)
"Los cuentos de Canterbury" “(…)
debo rogar a ustedes indulgencia en no atribuirme falta de...
by Javi (6/12/25 22:33)
"Eneida" “(…) ahora canto las
terribles armas de Marte y el varón que huyendo de...
by Javi (6/12/25 22:21)
"Brots de narcosocietat" “Si tinguésim
més informació, veuríem la vida diferent. Si tinguéssim tota la...
by Javi (4/12/25 19:57)
"Sense cadàver" "Com podia explicar-li
que el seu cas necessitava una cocció lenta per anar...
by Javi (4/12/25 10:53)
"Les noies de Sants" “Les
mira, i l’envaeix una onada de tendresa en pensar en...
by Javi (22/11/25 22:48)
Post-Finales de la ATP 2025
Jannik Sinner ha ganado por segundo año consecutivo las Finales...
by Javi (17/11/25 18:44)
"Divina Comedia" “A mitad del
andar de nuestra vida extraviado me vi por selva oscura...
by Javi (8/11/25 13:12)
Algo parecido Otro libro sobre
intentar pasar un duelo reuniendo a amigos en una casa...
by Javi (15/10/25 20:11)
Cavernas paralelas
La decadencia del ingenio
Carmen, la última El auténtico controlaltsup L'Anna Gorchs Endtroducing DJ Flow Gusanillo ha vuelto Antiarrugas atómico Jordicine Carlito's World Foto de cabecera de Jesús García |